سؤال:

پوشیدن لباس زرد و قرمز چه حکمی دارد؟ آیا در احادیث آمده که پوشیدن آن ایرادی ندارد؟

جواب: پوشیدن لباس قرمز خالص و زرد برای مردان مکروه است؛ البته خط‌دار اشکالی ندارد (ضمناً پوشیدن لباس زرد و قرمز برای زنان ایرادی ندارد) احادیثی که در این مورد آمده‌‌‌‌اند به ظاهر متعارض هستند و از همین جهت علما پوشیدن آن را مکروه گفته‌اند، برخی با خط‌دار و غیر خط‌دار تطبیق داده‌اند[۱].

دلایل:

[۱] – روایات جواز: صحیح البخاری رقم/۳۷۶: قال رأیت رسول الله   فی قبه حمراء من أدم، و رأیت بلالا أخذ وضوء رسول الله  و رأیت الناس یبتدرون ذاک الوضوء، فمن أصاب منه شیئا تمسح به، و من لم یصب منه شیئا أخذ من بلل ید صاحبه، ثم رأیت بلالا أخذ عنزه فرکزها، و خرج النبی  فی حله حمراء مشمرا صلی إلی العنزه بالناس رکعتین، و رأیت الناس و الدواب یمرون من بین یدی العنزه.

سنن ترمذی رقم/۱۸۲۸: قال ما رأیت من ذی لمه فی حله حمراء أحسن من رسول الله  له شعر یضرب منکبیه بعید ما بین المنکبین لم یکن بالقصیر و لا بالطویل. قال أبوعیسی و فی الباب عن جابر بن سمره و أبی‌رمثه و أبی‌جحیفه. و هذا حدیث حسن صحیح.

روایات منع: مشکوه رقم/۴۳۲۷ و عن عبدالله بن عمرو بن العاص قال: رأی رسول الله  علی ثوبین معصفرین فقال: إن هذه من ثیاب الکفار فلا تلبسها و فی روایه: قلت: أغسلهما؟ قال: بل احرقها. رواه مسلم.

مشکوه رقم/۴۳۵۳ و عن عبدالله بن عمرو قال: مر رجل و علیه ثوبان أحمران فسلم علی النبی   فلم یرد علیه. رواه الترمذی و أبو داود.

مشکوه رقم/۴۳۵۴: و عن عمران بن حصین أن نبی الله  قال:« لا أرکب الأرجوان و لا ألبس المعصفر و لا ألبس القمیص المکفف بالحریر و قال: ألا و طیب الرجال ریح لا لون له و طیب النساء لون لا ریح له». رواه أبوداود.

مشکوه رقم/۴۳۶۲ و عن عبد الله بن عمرو بن العاص قال: رآنی رسول الله   و علی ثوب مصبوغ بعصفر موردا فقال:« ما هذا ؟ فعرفت ما کره فانطلقت فأحرقته فقال النبی  : ما صنعت بثوبک؟ قلت: أحرقته قال: أفلا کسوته بعض أهلک؟ فإنه لا بأس به للنساء». رواه أبوداود.

تطبیق بین روایات :

قال ملا علی القاری: فهذا دلیل صریح علی تحریم لبس الثوب الأحمر للرجال و علی أن مرتکب المنهی حال التسلیم لا یستحق الجواب و التسلیم. رواه الترمذی و أبوداود و روی الطبرانی عن عمران بن حصین مرفوعا إیاکم و الحمره فانها أحب الزینه إلی الشیطان و أما ورد فی شمائله حله حمراء فقال ابن حجر الحدیث صحیح و به استدل إمامنا الشافعی علی حل لبس الأحمر و إن کان قانیا قلت قد قال الحافظ العسقلانی إن المراد بها ثیاب ذات خطوط أی لا حمراء خالصه و هو المتعارف فی برود الیمن و هو الذی اتفق علیه أهل اللغه .

قال ایضاً: قال ابن الملک و إنما نهی الرجال عن ذلک لمال فیه من التشبیه بالنساء.

قال ایضاً تحت قوله: أفلا کسوته بعض أهلک: أی من امرأه أو جاریه فإنه أی الشأن أو الأحمر لا بأس به للنساء رواه أبو داود و سبق نحوه فی صحیح مسلم و هو صریح فی تحریم الحمره علی الرجال.

و فی رد المحتار، کتاب اللبس« (قوله لا بأس بلبس الثوب الأحمر) و قد روی ذلک عن الإمام کما فی الملتقط ا ه- ط (قوله و مفاده أن الکراهه تنزیهیه) لأن کلمه لا بأس تستعمل غالبا فیما ترکه أولی منح  قوله فی التحفه) أی تحفه الملوک منح ( قوله فأفاد انها تحریم إلخ )… أقول: و لکن جل الکتب علی الکراهه کالسراج و المحیط و الاختیار و المنتقی و الذخیره و غیرها و به أفتی العلامه قاسم و فی الحاوی الزاهدی الدرالمختار، ۷/۳۴۶ (و یکره) أی للرجال کما مر فی باب الکراهیه (لبس المعصفر و المزعفر) لقول ابن عمر رضی الله عنهما: و نهانا رسول الله   عن لبس المعصفر و قال: إیاکم و الاحمر فإنه زی الشیطان … درر الحکام شرح غرر الأحکام ۳/۴۷۰ ؛ فصل لبس الرجل الحریر (قوله: لا یلبس رجل حریرا) کذا المصبوغ من غیر الحریر بزعفران أو عصفر أو ورس فإنه مکروه للرجال کما فی البزازیه . و قال فی الاختیار یکره الأحمر و المعصفر لأنه  «نهی عن لبس المعصفر .»