سؤال:

می گویند نماز خواندن با کلاه ثوابش بیشتر است و نماز خواندن ، بدون کلاه مکروه است آیا این درست است یا خیر؟

جواب:

خواندن نماز بدون کلاه (اگر از روی تنبلی باشد وآن را امر مهمی ندانسته و ترک نماید) مکروه است، اما اگر می خواهد خودش را در مقابل الله تعالی ذلیل جلوه دهد و خشوع نمازش را بالا ببرد اشکالی ندارد، بلکه این بهتر هست.

دلایل:

قال فی الدر: (و صلاته حاسرا) ای: کاشفا(راسه للتکاسل) و (لا) باس به (للتذلل) و اما الاهانه بها فکفر. رد المحتار علی الدرالمختار، قسم العبادات الصلاه، باب ما یفسد الصلاه و ما یکره فیها، ۴/۱۴۰، ط: دارالثقافه و التراث دمشق_سوریه.

و فی الرد: و فی تحت قوله: (للتکاسل) ای: لاجل الکسل، بأن استثقل تغطیته، و لم یرها امرا مهما فی الصلاه فترکها لذلک، و هذا معنی قولهم: تهاونا بالصلاه، و لیس معناه الاستخفاف بها و الاحتقار؛ لانه کفر،”شرح المنیه”: «فیه اشاره الی ان الاولی ان لا یفعله، و ان یتذلل و یخشع بقلبه، فانهما من افعال القلب» اهـ. تعقبه فی “الامداد” بما فی” التنجیس”: «من انه یستحب له ذلک؛ لان مبنی الصلاه علی الخشوع» اهـ.. رد المحتار علی الدر المختار، قسم العبادات الصلاه، باب ما یفسد الصلاه و ما یکره فیها، ۴/۱۴۰، ط: دارالثقافه و التراث دمشق_سوریه.

و فی التاتارخانیه: و یکره الصلاه حاسرا رأسه تکاسلا أو تهاونا، و فی الذخیره: اذا کان یجدالعمامه، م: ولا باس اذا فعله تذللا و خشوعا بل هو حسن، و فی الحجه: ذکر السید الامام فی الملتقط، انه یکره علی الاطلاق؛ لان الخشوع خشوع القلب، و فی ذلک ترک هیئه الصلاه و تعظیمها، و فی الحاوی: ان صلی مکشوف الراس لاجل الحراره و التخفیف یکره، و فی فتاوی العتابیه: و المختار انه یکره. الفتاوی التاتارخانیه، کتاب الصلاه، باب ما یکره للمصلی و وما لا یکره، ۲/۲۰۲، ط: مکتبه حنفیه.

و فی الذخیره: تکره الصلاه حاسرا رأسه إذا کان یجد العمامه و قد فعل ذلک تکاسلا أو تهاونا بالصلاه ولا باس به اذ فعله تذللا و خشوعا، بل هو حسن هکذا حکی عن الشیخ الامام ابی الحسن السغدی_رحمه الله. الذخیره البرهانیه، کتاب الصلاه، فی بیان ما یکره للمصلی ان یفعله فی صلاته وما لا یکره، ۲/۷۹، ط: دارالطیب.

و فی الوجیز: مک روهات الصلاه: الصلاه فی ثیاب البذله(لباس البیت) والمهنه(الخدمه) ان کان له غیرها، والصلاه فی السراویل او الازار مع القدره علی القمیص، والصلاه کاشف الراس الا بقصد التذلل. الوجیزفی الفقه الاسلامی، کتاب الصلاه، مکروهات الصلاه، الصلاه فی ثیاب البذله، ۱/۱۹۰، ط: دمشق: دارالفکر، مکتبه الاسد.

و فی الفقه الاسلامی: الصلاه فی السراویل او الازار مع القدره علی لبس القمیص، و الصلاه حاسرا (کاشفا) راسه، للتکاسل، و لا باس به بقصد التذلل، لان مبنی الصلاه علی الخشوع. والکراهه هنا تنزیهیه اتفاقا. الفقه الاسلامی و ادلته، کتاب الصلاه، مکروهات الصلاه،۱/۸۰۷، ط: دمشق دارالفکر.